-¡Coño,Celestino!.¡Canto tempo!.Pois sí home sí;xa me enteréi e non sabes canto o sinto,rapas.
-¿Eló?
-Dín por ehí que a tua muller saíu do armario.Ainda porriba coa Marjarita,unha amija vosa de toda a vida,sejún teño entendido.
-¡Ah!¡nada óh!.Tí tranquilo.Afrontéi o asunto desde unha perspectiva diferente,positiva: Propúxenlles manter o 'statu quo' e faser un trío de ves en cando...¡e aseptaron,tío!.¡O soño da miña vida!
-Ahhhh...coooñññño...
