Lituma: ¿cansao o acojonao?

sojetas a leeeeuro

                                                                      carallo se "sojeta"

a realidade supera a ficciòn

Recen empezada a carreira e xa me empezaba a largar eu

Bueno...hay cada cousa...
Haberá un par de anos, ou esì,a min facìame moita jracia que nos estates houbera duas Carolinas (a do norte i a do sul),entòn inventèi un partido pola uniòn das carolinas (FOCUP) pra facer bromas e tal. Pois hete aquì...
Resulta que,mira tù,eu vòu todos los fins de ano correr a San Silvestre de Sao Paulo e de paso aproveito pra tomar umas cervas co seu Juscelino (nunca empezo unha maraton sin tomar polo menos unhas nove) .Foi cando ìamos mais ou menos pola 5ª birra (debìa faltar unha hora e pico pra que empezara a carrerira),cando o meu amijo me comentòu aljo incrible.
Ao parecer (Juscelino dixit),alò polos anos 50 o Texas era o ùnico estado da Uniòn que pertenecìa à misma en virtude dun tratado,onde se especificaba que podìa deixar de ser membro no momento que quixeran os texanos.Habìa unha especie de corriente separatista sui gèneris que reivindicaba constantemente o direito à separaciòn pero que tiña autèntico pavor a que a xente fora partidaria da misma. Entòn,Jhon Steinbeck,un escritor un pouco parrandero e màis unionista ca o tio sam,fundòu a Asociaciòn Norteamericana de Amijos da Secesión de Texas (sò pra joder).
È increible como, às veces,unha tonterìa calquera que se lle ocurre a un ten un reflexo na realidade (confìo en que seu Jusce,coma sempre,saiba moito o que dì).