Monday, September 28, 2015
conacurso
se vostede cree saber que é o que falla (a trampa,dijamos) no conto anterior,reencha a liña de puntos
.......... .. ..... .......... . .... ....... ¡..........!
Entre os asertantes sortearáse un porco do Benito criado sen por sen con castañas de Riós.
.......... .. ..... .......... . .... ....... ¡..........!
Entre os asertantes sortearáse un porco do Benito criado sen por sen con castañas de Riós.
o día qie vivimos pelijrosamente
Eiquí,en Ardebullo,vivir vívese bastante ben.O único problema é que con esta da crise,raro é aquil que non lle debe nada a ninguén.Pero bueno,eso foi hasta o outro día.Vas ver.
Resulta que no pobo temos unha pensión,humilde,pero moi ben atendida pola señora Enjrasia,que é moi ajradable,moi limpa, e de moi boa familia.Ajora eso sí:poucos turistas se perden por eiquí.Pero mira tú.O Jueves da semana pasada,ehí polas catro da tarde (máis óu menos,tampouco é cousa de...),cheja á porta da 'Pensión Enjrasia' un cochaso.Baixa un fulano jrande,jordo (un bicharraco),e plántalle á patrona porriba do mostrador un billetaso de dousentos leuros,disíndolle que quería a millor habitasión pra aquela noite.A muller,cos ollos coma platos,entrejóulle as chaves de todas e díxolle que escollera a que máis lle justara.Asejún o animal aquil desaparecéu escaleiras arriba,a tía Enjrasia non perdéu un sejundo en se achejar onda o carniceiro (o Avelino),e pajarlle os dousentos leuros que lle debía desde aquela ves que servira unha sena de despedida de solteiro.Ipso facto,o Avelino chéjase onda o porqueiro (o Benito da Merca),e salda a súa débeda de dousentos leuros que tiña con íl.Coa misma,cajando leches,o Benito vái onde o Luis da Canle,que era o séu proveedor de piensos e nutrimentos animales en xeral e a quen lle debía dousentos leuros,e cancela tamen a súa factura.O Luis da Canle (que por certo,era un putero redomado),aproveita a coyuntura e achéjase ó puticlub pra se poñer ó día cos atrasos.O dono do puticlú entréjalle o billete diretamenta á fulana que xa levaba varios días traballando by the face e que amenazaba constantemente con larjarse pra Samora (Benavente,en conacreto).A rapasa,que xa lle debía unha temporada de alquiler de habitasión á tía Enjrasia (¿Enriqueta? ¿vientos saludables?),non desaproveitóu a oportunidade de cancelar contas coa nosa hospedeira.Esta,`pola sua parte,colleu o billete e de novo depositóuno porriba do mostrador,onde o deixara o descomunal turista.Iste,de volta de visitalas habitacións,baixa polas escaleiras abaixo disindo que non lle convense ninjún dos cuartos,bótalle a máu ó billete e lárjase con vento fresco,quemando caucho,no joda.
Ó dia sejinte reinaba un ambiente moi raro en Ardebullo.A pesares de todo o mundo ser exactamente ijual de rico (ou de probe) ca o día anterior,a xente andaba máis contenta ca de costume,máis relaxada,pinábase máis (había quen levaba anos sin mollar o pinsel.Enon miro pra nijén).Era como si nijén lle debera un patacon a naide.Unha cousa...
Resulta que no pobo temos unha pensión,humilde,pero moi ben atendida pola señora Enjrasia,que é moi ajradable,moi limpa, e de moi boa familia.Ajora eso sí:poucos turistas se perden por eiquí.Pero mira tú.O Jueves da semana pasada,ehí polas catro da tarde (máis óu menos,tampouco é cousa de...),cheja á porta da 'Pensión Enjrasia' un cochaso.Baixa un fulano jrande,jordo (un bicharraco),e plántalle á patrona porriba do mostrador un billetaso de dousentos leuros,disíndolle que quería a millor habitasión pra aquela noite.A muller,cos ollos coma platos,entrejóulle as chaves de todas e díxolle que escollera a que máis lle justara.Asejún o animal aquil desaparecéu escaleiras arriba,a tía Enjrasia non perdéu un sejundo en se achejar onda o carniceiro (o Avelino),e pajarlle os dousentos leuros que lle debía desde aquela ves que servira unha sena de despedida de solteiro.Ipso facto,o Avelino chéjase onda o porqueiro (o Benito da Merca),e salda a súa débeda de dousentos leuros que tiña con íl.Coa misma,cajando leches,o Benito vái onde o Luis da Canle,que era o séu proveedor de piensos e nutrimentos animales en xeral e a quen lle debía dousentos leuros,e cancela tamen a súa factura.O Luis da Canle (que por certo,era un putero redomado),aproveita a coyuntura e achéjase ó puticlub pra se poñer ó día cos atrasos.O dono do puticlú entréjalle o billete diretamenta á fulana que xa levaba varios días traballando by the face e que amenazaba constantemente con larjarse pra Samora (Benavente,en conacreto).A rapasa,que xa lle debía unha temporada de alquiler de habitasión á tía Enjrasia (¿Enriqueta? ¿vientos saludables?),non desaproveitóu a oportunidade de cancelar contas coa nosa hospedeira.Esta,`pola sua parte,colleu o billete e de novo depositóuno porriba do mostrador,onde o deixara o descomunal turista.Iste,de volta de visitalas habitacións,baixa polas escaleiras abaixo disindo que non lle convense ninjún dos cuartos,bótalle a máu ó billete e lárjase con vento fresco,quemando caucho,no joda.
Ó dia sejinte reinaba un ambiente moi raro en Ardebullo.A pesares de todo o mundo ser exactamente ijual de rico (ou de probe) ca o día anterior,a xente andaba máis contenta ca de costume,máis relaxada,pinábase máis (había quen levaba anos sin mollar o pinsel.Enon miro pra nijén).Era como si nijén lle debera un patacon a naide.Unha cousa...
Monday, September 21, 2015
 |
| la kemos liau |
 | |
| lajarto lajarto |
 |
| billetes pola vella |
 | |
| marjarita miamollll |
 | |
| preciosas vistas de Buenos Aires |
 | |
| moi boa esa |
Monday, September 14, 2015
Monday, September 07, 2015
frases célebres
Subscribe to:
Posts (Atom)